Metodologia i Filozofia Nauki

Kulturalny jak zawsze Mr. Green

dzięki za odpowiedzi na koło.

P.S. Dziwi mnie fakt, ze człowiek, który studiuje filozofię i czytał dzieła Plotyna, wierzy w Boga. Serio.

Dołączył: 18 Mar 2008 Posty: 8 Przeczytał: 0 tematów

powiecie mi gdzie znajde tekst Poppera?

ja w sumie tez bym sie przylaczyl do grona poszukujacych owego txt

Zoon napisał:

dzięki za odpowiedzi na koło.

P.S. Dziwi mnie fakt, ze człowiek, który studiuje filozofię i czytał dzieła Plotyna, wierzy w Boga. Serio.

Ja wierzę w Boga.

lepiej wyjdziesz jak uwierzysz w siebie i na tym poprzestaniesz

Wierzę że mnie lubisz słoneczko.

To link do tekstu Poppera: Rozdział I Części I Wstępu do logiki nauki. Czy to o to chodzi?
[link widoczny dla zalogowanych]

Mógłby ktoś ten tekst na przykład na speedyshare'a wrzucić ?

prosze bardzo
[link widoczny dla zalogowanych]

Dzięki

[link widoczny dla zalogowanych]

macie Robaczki xD

[link widoczny dla zalogowanych]
no to tutaj na samym dole jest skrot wykladow A. Groblera z tego roku.
Niektóre rzeczy mogą się przydać.

Dodatkowo pare zagadnien ze strony [link widoczny dla zalogowanych]

1. Jakie kryterium demokracji podał Popper?

1. Pierwszym krokiem w postępowaniu badawczym jest sformułowanie porządkującej wiedzy;

2. Falsyfikowalność nauki – dążenia do falsyfikacji, a nie weryfikacji hipotez.

Popper zaproponował więc nowe kryterium naukowości, mianowicie falsyfikowalność. Falsyfikowalność teorii polega na tym, że jej struktura jest taka, że można zaproponować eksperyment, którego wynik jednoznacznie zaprzeczy słuszności teorii. Eksperyment ten nie musi być koniecznie technicznie wykonalny w danym momencie - ważne jest tylko, że dana teoria w ogóle dopuszcza możliwość obalenia siebie samej w wyniku jakiegoś, dającego się pomyśleć, eksperymentu.

Zdaniem Poppera uczciwie naukowe teorie społeczne i ekonomiczne muszą się opierać na następujących kryteriach:

a) opierają się na obiektywnych, mierzalnych danych;

b) muszą być tak sformułowane, aby dać się falsyfikować;

c) nie mogą twierdzić, że są w stanie przewidzieć bardzo długofalowe kierunki zmian (np. w okresie dłuższym niż 50-100 lat), mogą co najwyżej przewidywać krótkotrwałe trendy lub być skonstruowane na zasadzie: "Jeśli zrobimy A to prawdopodobnie osiągniemy skutek B".

koroboracja – Popper; Koroboracja jest to nieudana próba falsyfikacji jakiegoś twierdzenia nazywa się niekiedy (za Popperem) . Teoria czy hipoteza została skoroborowana w chwili, gdy nie udało się wykazać jej fałszywości. O takiej teorii lub hipotezie Popper mówi, że "okazała hart" ze względu na negatywny wynik eksperymentu falsyfikującego. W stosunku do następującego twierdzenia: "Wszystkie orbity planet są elipsami", powiedzieć możemy, że zostało skoroborowane ponieważ (mimo poszukiwań - prób falsyfikacji) nie jest znana orbita planety, która nie jest elipsą.

Pozytywizm - kierunek myśli w filozofii i literaturze zainicjowany przez Augusta Comte'a w połowie XIX wieku (Kurs filozofii pozytywnej) i kontynuowany do czasów współczesnych (zob. empiriokrytycyzm, pozytywizm logiczny). Podstawową jego teza głosi, że jedynie prawdziwą wiedzą jest wiedza naukowa, która może być zdobyta tylko dzięki pozytywnej afirmacji teorii za pomocą empirycznej metody naukowej. Mimo, że z czasem metoda naukowa odeszła od pozytywistycznej afirmacji teorii na rzecz jej falsyfikacji, to jednak pozytywizm we współczesnej postaci nadal jest kojarzony ze światopoglądem naukowym - wręcz czasem nazywany ideologią naukową - i jako taki bywa często podzielany przez technokratów, wierzących w konieczność rozwoju przez postęp nauki. W Polsce oddziaływanie tego nurtu myśli przejawiało się początkowo głównie w literaturze, która w kraju pod rozbiorami nie tylko przeciwstawiała się literackiemu romantyzmowi, głosząc wiarę w postęp i zdobycze nauki, ale także postulowała kulturalną i gospodarczą odbudowę przez pracę u podstaw.

Popperyzm – filozofia Karla Poppera a także stworzony przez niego prąd filozofii nauki rozwijany początkowo w opozycji do pozytywizmu logicznego, a później jako niezależny pogląd na kryteria naukowości wypowiedzi i metodologię nauki. "Popperyzm" określany jest również jako "krytyczny racjonalizm", a także, w odniesieniu wyłącznie do filozofii nauki jako "falsyfikacjonizm". Tak rozumiany "popperyzm" występuje w co najmniej trzech znaczeniach:

a) wąskim: jest to zbiór wszystkich, lub części tylko, poglądów Poppera;

b) szerszym: jest to określenia dla poglądów (wszystkich, lub części tylko) kontynuatorów myśli Poppera (tzw. popperystów): Imre Lakatosa, Josepha Agassiego, Johna Watkinsa, W. W. Bartleya, Paula Feyerabenda (z okresu umiarkowanego).

c) najszerszym: świadome (lub nie) nawiązywanie do poglądów Poppera.

Holizm - o pogląd (przeciwstawny redukcjonizmowi), według którego wszelkie zjawiska tworzą układy całościowe, podlegające swoistym prawidłowościom, których nie można wywnioskować na podstawie wiedzy o prawidłowościach rządzących ich składnikami.
--
holizm (gr. holon = całość), który wyraża się maksymą, że „nauka jako całość stoi przed trybunałem doświadczenia”. To znaczy, niezgodny z przewidywaniami wynik eksperymentu przemawia nie przeciw określonej hipotezie, lecz przeciw systemowi hipotez. W takim przypadku trzeba niektóre hipotezy systemu wymienić, żeby przywrócić mu koherencję. Żadna hipoteza nie jest odporna na rewizję, nawet prawa logiki. O tym, które zdania nauki ulegają wymianie w razie konfliktu z doświadczeniem, decyduje ich usytuowanie w systemie. Quine porównuje go do koła. Hipotezy leżące na obrzeżu są najbardziej wrażliwe na doświadczenie, a w położone centrum najmniej. Usytuowanie zdania w systemie zależy od związków z innymi zdaniami. Im liczniejsze związki, to znaczy, im więcej zmian w systemie pociągałoby odrzucenie danego zdania, tym bliżej jest ono centrum. W samym centrum znajdują się prawa logiki. [szerzej na [link widoczny dla zalogowanych] oraz doskonale opracowany art na wiki [link widoczny dla zalogowanych] ]

To w ogóle jest dobra strona, tego linka którego wysłałam przekazał mi Adam Rybaczyk, podobnie jak strona Sadego - oprócz samych materiałów ma też kilka ciekawych spostrzeżeń i artykulików. Przydatne to.

Paradoks konfirmacji Hempla.
Problem dotyczy potwierdzania zdań przy pomocy danych doświadczenia. Hempel zauważył, co następuje: Weźmy zdanie ?Wszystkie kruki są czarne?. Jeśli stwierdzenie to jest uogólnieniem empirycznym ? a nie jest przecież definicją ? to implikuje nadmierną liczbę wspierających danych empirycznych. Zadanie "Wszystkie kruki są czarne" można bowiem wyrazić jako "Wszystkie rzeczy nie-czarne nie są krukami"albo "dla każdego x jeśli x jest krukiem, to x jest czarne", albo "jeżeli x nie jest czarne, to nie jest krukiem" (zdania te maja te same warunki prawdziwości). Czerń kruków jest zatem spójna z istnieniem innych klas bytów, takich jak nieczarne nie-kruki, czarne nie-kruki, i oczywiście czarne kruki. Zatem spostrzeżenia odnoszące się do tych trzech klas w pewnym sensie mogą służyć jako dane wspierające zdanie "Wszystkie kruki są czarne", co jednak jest nieintuicyjne.

Problem polega na tym, że predykaty, które z punkty widzenia logiki predykatów pierwszego rzędu są symetryczne (świat dzieli się na kruki i nie-kruki) z punktu widzenia konfirmacji wcale nie sa symetryczne. Mówiąc prosto, dowiadując się czegoś o krukach na podstawie percepcji zmysłowej, niekoniecznie dowiadujemy się czegokolwiek o nie-krukach, ani nawet o nieczarnych krukach (mianowicie, że nie istnieją).

Interesujące rozwiązanie tego problemu podaje D. Park w The Problem of Perception. Autorka podejmuje Berkeleyowski pomysł odróżnienia idei zmysłowych od spostrzeżeń przedmiotów. Te ostatnie oparte są na pewnych teoriach, te pierwsze odpowiadają momentalnej zawartości spostrzeżeń. Jeżeli zdanie "Wszystkie kruki są czarne" traktować jako zdanie empiryczne, to mówi ono nie o krukach ale o kruczych kształtach. W przeciwnym razie jest ono zdaniem teoretycznym, którego konfirmacja obejmuje daleko bardziej skomplikowane procedury niż spostrzeżenie.

Paradoks konfirmacji Hempla jest jednym z kilku rozumowań, które we współczesnej filozofii skierowano przeciwko idei indukcji, jako sposobu przechodzenia od zdań obserwacyjnych do zdań ogólnych. Innym, często dyskutowana krytyką indukcji jest konstrukcja myślowa Goodmana polegająca na zdefiniowaniu sztucznych predykatów "grue" i "bleen", które są potwierdzane przez te same obserwacje, co "naturalne" predykaty "green" i "blue". Do omawiania problemu indukcji wrócę w części poświęconej teorii przestrzeni umysłowych Gardenforsa.